مرض طولانی من در سال 98

گویا بعد از گذشت یک ماه آخرای سرماخوردگی بنده می باشد. انقدر سرفه کردم طی چند روز که قلبم به طرز عجیبی درد می کرد. انقدر درد می کرد که واقعاً دیگه ترسیده بودم. دیروز از استرس شدید انقدر بهم بد گذشت که واقعاً دیگه مغزم سوت می کشید. به طرز احمقانه ای فکر می کردم عفونت همه بدنم رو گرفته و عمرم به دنیا نیست!!!! همش به پسری فکر می کردم که چه عاقبتی بدون من خواهد داشت.

خلاصه همچین آدم هوچی گری هستم من. امروز رفتم پزشک شرکت بهم گفت که نگران نباش عضلاتت به خاطر سرفه های شدید درد می کنه. این شد که الان خیالم راحته و به این فکر می کنم که چقدر لحظات زندگی رو بی دلیل دارم از دست میدم. امروز هم همسری ناراحت بود و می گفت تو منو دوست نداری و  اولویت زندگیت من نیستم و خانواده ات خیلی برات مهمتر هستن. گفت دیشب همش یاد اون حرفهایی که اوایل به هم میزدیم افتادم و دلم گرفت، تو منو دیگه دوست نداری.

واقعاً نمی دونم از وقتی حامله شدم چی شد که انقدر به هم سرد شدیم و حتی تا یک سالگی پسری هم ادامه پیدا کرد. نمی دونم چی کار باید بکنم که این رابطه ترمیم بشه. من می دونم شانس بزرگم وجود همسری و رشدی هست که در کنار هم و با هم داشتیم اما نمی دونم چطور باید مثل قبل عاشق باشیم و از کنار هم بودن لذت ببریم. من دیگه بچه نیستم و نباید انقدر بهش گیر بدم و آزارش بدم اما نمی دونم چرا خودمو اصلاح نمی کنم.

........................................

دیشب زده بود به سرم می گفتم میخوام دوباره کنکور بدم تجربی بخونم پزشک بشم. با خودم فکر کردم حتماً از پسش برمیامهمچین آدم سرخوشی هستم.

شب کم خوابیدم و الان گیج خوابم. گاهی فکر می کنم آیا تصمیم به شاغل بودن تصمیم درستی بود یا نه وظایف مهمتری بر دوشم بود ک به دلیل سر کار اومدن ازشون غافل شدم. الان جواب این سوالم رو نمی دونم شاید یه روزی به جواب رسیدم. امیدوارم اون روز دیر نباشه.

تصمیم دارم یه کار اساسی بکنم که راضی تر باشم. مطالعه منظم یادگیری زبان یا خطاطی. ضمناً قراره شب سالاد و میوه رو به تغذیه خانواده برگردونم و زن زندگی بشم. همسری هم قول داده با این شرایط لاغر بشه. باشد که بتونم لایف استایلم رو تغییر بدم.