حساس کی بودم من....

آیا کسی در مقابل ناراحتی آدمها مسئوله؟! یا اینکه مسئول ناراحتی هر کسی خودشه؟ مثلاً اینکه زودرنج و حساسه یا شکاکه یا عصبیه. منظورم اینه که یه سری اخلاقهای پایه ای که باعث میشه شدت ناراحتیت از رفتار بقیه بیشتر بشه. 

اینارو گفتم که بگم من بر خلاف میلم آدم زودرنجی هستم و این نقطه ضعفم رو هم به راحتی به همه نشون میدم. این میشه که یه عده آدم خصوصاً سر کار که ازم خوششون نمیاد به راحتی می تونن افکارم و رفتارم رو به نفع خودشون مدیریت کنن. البته یه جاهایی هم که اصلاً منظوری ندارن و من به خاطر شکاک بودنم این برداشت غلط رو می کنم. خلاصه که همیشه هم همینجوری بودم و تنها فرقش با وقتی که جوونتر بودم اینه که اون موقع اینا رو نمی فهمیدم و الان کشف کردم. شاید کمی هم کنترلم روی رفتارم بیشتر شده باشه. خلاصه که من با خودم و این خصیصه هایی که به ارث گرفتم دارم می جنگم و  کی پیروز بشم دیگه با خود خداست.

و تنها کاری که می تونم بکنم و دلم رو کمی خنک می کنه نفرین این دختره حسود بدجنس خراب هست. خدایا خودت جواب اهانتهاش رو بده که تا الانم کم جواب نگرفته. به من هم توان بده که به حدی از مناعت طبع برسم که اصلاً نبینمش......