نفسهاي آخر ٩٨

پنج ساعت ديگه سال ٩٨ نفس آخرش رو ميكشه و ادامه رو به ٩٩ مي سپاره. امسال فشار روحي كه بابت فوتي هاي فاميل داشتيم، تحريم و گروني و تورم عجيب و كمرشكن، اخبار آزاردهنده منفي و اين آخرش هم احتمال حذف واحد و كار و ويروس كرونا رو فراموش نمي كنم. زندگي هميشه در جريانه و گذشت زمان نشون ميده اين پستيها و بلنديهاي زندگي هميشگيه و بايد روش سوار شد و حس آدم موج سوار رو گرفت و با همه هيجانات و ناملايمات كنار اومد و پذيرفت.

الان توي تاريكي شب مثل همه شبهاي اخير بيدار نشستم و به خودم و زندگيم نگاه مي كنم و عميقأ فكر مي كنم كجاي كارم اصلا اونجايي كه ميخوام هستم یا نه. تكون پسري و بوي تنش كه دنبال بدن من مي گرده تا توي خواب حس امنيت پيدا كنه؛ بهم ميگه هستي، عجيب هستي و عجيب مسئولي. صداي نفسهاي همسر و خواب عميقش بهم ثابت مي كنه انگيزه هايي كه بايد باشه هست. و این منم که بايد به خودم تکونی بدم و بشم اوني كه ميخوام.

سال ديگه به لطف خدا برنامه هاي زيادي دارم اوليش جابجايي كارمه بايد برم واحدي كه دنبالشم كه زمينه رشدم رو فراهم كنم. فقط خدا ميدونه چقدر برام مهمه و فقط خودش مي تونه كارم رو درست كنه. خدايا از خودت ميخوام شروع سال خيلي زود جابجا بشم و كار جديد رو در آرامش شروع كنم، پناهم مثل هميشه فقط تويي. و مهمترين برنامه امسالم دكتراست كه خيلي جدي ميخوام دنبال كنم و بايد مقاله هم بنويسم. سومين كارم ورزشي مثل بدنسازي هست چون دلم ميخواد شكمم آب بشه و عضلاتم سفت بشه. امسال ميخوام به پوستم بيشتر برسم. ميخوام به سلامت خودم و خانواده بيشتر بها بدم. و از همه اينا مهمتر ميخوام مادر و همسر بهتري باشم هر چند هميشه عذاب وجدان خوب نبودنم رو دارم!!! ميخوام وقت بيشتري براي پسري بذارم براش كتاب بخونم باهاش بيشتر بازي فكري بكنم.

خدايا همه اينا در گروي آرامشم سر كار هست، ازت خواهش مي كنم كمك كني جابجا بشم. خدايا سلامتي و صلح رو به دنيا برگردون. خدايا تو قويتر از هر نيرويي هستي. خدايا حسادت و بخل و بدبيني و غيبت و دروغ و خیانت رو از من دور كن و كمك كن خوب باشم و وجودم كمك كنه به آدمهاي اطرافم. خدايا مراقب همه ما باش. به اميد روزهاي خوب در سال جديد....