ترسها

چی توی این دنیا می تونه ثابت باشه؟! به نظرم هیچ چیزی توی این دنیا ثابت نیست جز من. البته که توی افکارم ارشان هم دائمی و ثابت هست. هیچ چیز توی این دنیا مطلق نیست حتی اون عشقی که درست دوازده سال قبل حاضر شدم همه چیزم رو فداش کنم. تموم کردم خودم رو، سر کشیدم خودم رو و عشق رو نشخوار کردم به خیال اینکه ابدی و مطلقه اما نبود. من بارها خودم رو برای متغیرهای زندگی صفر کردم، منفی کردم.

الان اما یکی دو سالی هست که دوباره از صفر خودم شروع کردم، این بار دارم می دوم چون وقتم خیلی کمه اما ارشان مطلق منه. توی ذهن من خالض و مطلقه و زندگی من داره نقش جدیدی رو برای ارشان ایفا می کنه اما صفر نمی شه به خاطر اینکه باید با ارشان بود. با ارشان نباید صفر شد، من با ارشان خود واقعیم هستم نیازی ندارم صفر بشم به خاطر ارشان، ارشان بخشی از وجود منه برای همین ثابته.

زندگی من شکل تازه ای به خودش گرفته، انقدر استقلال در زندگی من پر رنگ شده که داره حتی کمرم رو خم می کنه. اما من هیچ وقت آزاد نبودم هیچ وقت. من همیشه یک هیولای ترسناک توی زندگیم بوده که حتی از نفس کشیدن هم منو بترسونه.