جای نو

جای نشستنم رو توی شرکت عوض کردم. راستش نمی تونم تشخیص بدم که الان برام خوب شده یا نه. به هر حال جای دنج و راحتیه اما اینجا یه پارادایم احمقانه ای وجود داره که این پارادایم داره میگه اومدن من اینجا تنزل جایگاه بوده. راستش من بیشتر به این فکر می کنم که آرامش داشته باشم و بتونم توی این خلوت به خودم بیشتر بها بدم و به خودم بیشتر برسم و کمک کنم به توسعه و ارتقای خودم. توی این جابجایی چند نفری اذیت شدن و ناراحت بودن که کنارشون کی قراره باشه اما اگه ناراحتی و خاله زنکی این دسته آدم رو بذاریم کنار، خوشحالم که باعث خوشحالی یه آدمی شدم که خودش هم دچار این پارادایم شده بود و فکر می کرد گرفتار شرایط بدی شده. از این بابت خوشجالم و امیدوارم این خوشحالی روزی که واقعاً مسببش من بودم روزی سمتم برگرده. عمیقاً بابت این موضوع خوشحالم.

ضمناً مسافرت عید هم به چند دلیل اساسی کنسل شد. اول اینکه هزینه اش توی عید بسیار بالاست، دوم اینکه برنامه تعویض ماشین پر اهمیت تره و اینجوری راحت 10 تا 12 تومن از برنامه عقب می افتیم. علت بعدی اینکه من واقعاً دلم برای خانواده همسر می سوزه و ترجیح میدم سال تحویل کنارشون باشیم که دلشون کمتر بگیره.

خدایا کنارمون باش، همیشه و در هر زمان. شاید خیلی از مسائل اونجوری که من میخوام پیش نمیره اما انقدر زندگیم آرامش و آسایش داره که بتونم راحت زندگیم رو بکنم و این چیزیه که باید بهش فکر کرد و قدرشناس بود. خدایا شکرت که هستی، تا آخر باهامون باش.