روزشماریهای آخر

از امروز تا چهارشنبه روزای تعیین کننده نینی هستن. دیروز عصر که رسیدم خونه تا اومدن همسر جان خوابیدم یعنی حدود سه ساعت!!! جوری خوابیدم که دیگه شب خوابم نمی برد تا نزدیکای سه صبح بیدار بودم و حالت تهوع گرفته بودم. یه حالت تهوع خفیفی که نمی دونم نشونه نینی دار شنه یا اتفاقاَ نشونه نینی دار نشدن!!!

خلاصه که این روزها همش دارم نشونه سازی می کنم برای خودم و هی دارم زندگی می کنم با این فضاسازیهای زیبا و دوست داشتنی. حتی چند تا ایده برای سورپرایز کرن همسری با خبر نینی دار شدن توی ذهنم داره می چرخه. تا چهارشنبه اگه خبری نشه تصمیم دارم آزمایش بدم. نمی دونم آخر هفته چی میشه و اینجا چی می نویسم. مطمئنم هر چی خدا بخواد خیره و درسته که حسم اینه که الان نینی سر سوزنی توی شکمم داره وول می خوره، اما برای نشدنش هم آماده ام و مطمئنم خدا برامون بد نمی خواد. مطمئنم بهترینها اتفاق می افته.

درسته اومدم واحد جدید و گفتن اینکه باردارم سخته اما وقتی به وجود نینی فکر می کنم، اولویت کار میاد پایین و نینی جان اولویت دار زندگیم میشه، بنابراین هر چه آید خوش آید و من با آغوش باز و کمال میل منتظر نینی جان هستم حتی اگه کار و موقعیتم در خطر باشه. نینی جان سر سوزنی اگه هستی خوش اومدی به وجود ن مادر جان، جان جانان.

نینی سر سوزنی: یه جایی توی اینترنت خوندم که جنین هفته های اول، اندازه سر سوزن خیاطیه. الهی به فدای ریزه بودنت بشم، گم نشی اون وسط مسطا جان مادر.....