شروع هفته 18

شروع هفته هجدهم و شروع ماه پنجم بارداری خیلی خوبه. جداً خیلی خوبه. ماه چهار از ماه های قبل بهتر بود ولی اذیتهای شدید تهوع همچنان وجود داشت. الان این مشکلات چند روزی هست که کمتر شده و بی نهایت من راحتترم. بیبی جانم هفته پیش حرکاتی داشت و من جون می گرفتم با تکوناش و جدی تر حاملگی رو درک می کردم. اما این هفته خودی نشون نداد و نمیدونم چی شده که الان بی حس و حال شده و آروم نشسته. راستش نگرانی بارزترین وجهه دوران بارداریه. نگرانی عمیقی که به سختی میشه مدیریتش کرد. مادر جان برای من همین کافیه که توی روز با یه تکون خودتو سلامتت رو بهم نشون بدی زیبای مادر.

از اونجایی که یک ماه پیش موقع سونوی ان تی دکتر طهماسب احتمال پسر بودن بیبی رو 80 تا 90 درصد اعلام کرد، ما با نینی پسرمون ارتباط گرفتیم و این مدت زندگی کردیم. واقعاً هر چی خدا میخواد و در وهله اول سلامتی بیبی جان از هر چیز دیگه ای مهمتره اما این ارتباطی که الان با پسرمون برقرار کردیم قشنگه و دلمون نمیخواد تغییرش بدیم. ایشاله 27 آبان که دقیقاً دو هفته دیگه میشه میریم و ایشاله هم سلامت نینی رو بهمون گزارش می کنه و هم جنسیت بیبی جان رو با قطعیت اعلام می کنه. بیبی جان هم ایشاله موقع سونو همکاری می کنه.

این روزها هوا خیلی آلوده است، کار شرکت و نشستن مداوم، دانشگاه رفتن و مدام سوار تاکسی شدن و بالا و پایین شدن روی چاله چوله های خیابونا،  همه و همه عذاب وجدان من رو زیاد کرده و دلم برای بیبی جان می سوزه. جان مادر چه میشه کرد. این سبک زندگی نسل ماست مادر جان. کاش می تونستم کاری کنم مادر. کاش می شد با اطمینان در سلامت کامل رشدت میدادم مادر جان. چه کار میشه کرد که سبک زندگی همینه و مامان بابا همیشه از مهاجرت ترسیدن!!!! جان مادر منو ببخش و قول بده محکم و قوی جلوی همه این ناملایمات و اذیتها بایستی مرد کوچولوی من. عزیز دل مادر روزشماری می کنم تا توی بغلم بگیرمت و بو کنمت، نوازشت  کنم، ببوسمت و تا آخر عمر مراقبت باشم. ای کاش لایق مادر شدنت باشم معصوم من، ماه من. فروردین بیا و خونه مون رو با اومدنت روشن کن جان جانان.

خدایا پناه بیبی جانم باش. خودت پشت و پناهمون باش که بهتر از تو نداریم.....