تا پول داری رفیقتم، قربون بند کیفتم....

دیشب تا ساعت 2.5 شب بیدار بودیم. اینم از آخر هفته ما، یعنی به هیچ عنوان از اول سال تا حالا چیزی به اسم تفریح و گردش و استراحت برای ما مفهوم نداشته!!! اما خوب اینم بگم که پرده هامون خیلی ناز و شکیل شدن. خیلی قیافه خونه عشقمون رو عوض کرد. انقدر که من الان ذوق دارم 45 دقیقه بگذره و برم کلاس زبان و کوییزی که اصلاً براش نخوندم رو بدم و سریع بپرم خونه و جلو پرده ها بشینم و ذوقشون رو بکنم.

خواهری اومد تهران و فاز جدیدی از زندگی رو شروع کرد. امروز که باهاش حرف میزدم هی از برادر دومی می گفت که روز جمعه رفته کمکش و کل مدت اثاث کشی اونجا بوده. راستش خیلی آدم خواستنی و محبوبی نیست که تاسف بخورم چرا با من خوب نیست. یا بهتره اینجوری بگم که من انقدر از سمت همسری تامین هستم و انقدر محکم مثل کوه پشت من و زندگیمون وایساده که نیازی به حمایت نفر دومی نمی بینم واقعاً و عمیقاً. اما اینکه هی داشت از ارتباط خوبشون می گفت و البته بدون اینکه بفهمه داره منو آزار میده از کمکهاشو حمایتش می گفت، با خودم گفتم خدایا چقدر دنیا کثیفه. حتی خانواده هم براشون مهمه که توی جیبت چقدر پول داری، مهمه که چقدر توی جامعه آدم مهمی هستی وگرنه برات پشیزی ارزش قائل نیستن. خوب برای برادر من هم جذابتر اینه که بگه خواهرم بالای شهر خونه لوکس میشینه و شوهرش فوق تخصصه!!! خدایا محبت آدمها خیلی پوشالی و فیکه، خودت کمک کن که من و همسرم همیشه کنار هم و برای هم و خوشبخت باشیم، بدون ارزشگذاری بقیه آدمها حتی خانواده هامون.

اینم از پست درد دل طور من در این روزهای پر کار و خسته کننده.....