با آغاز هفته هفتم، فاز جدیدی از مادر شدن مقابلم قرار گرفته. تهوع های دائمی که دو روزه دست از سر من برنمی داره. اونقدر درگیرم کرده که به سختی یه نیمچه غذایی خوردم و الان هم دارم کلنجار میرم که خودم رو آماده صبحانه کنم اما نگار بی فایده است!!! تحمل این ضعف جسمی فقط به این دلیل قابل تحمله که هر بار تهوع، نشونه ای از سالم بودن بیبی جان هست. قبل از بارداری نه شدت این نگرانیها و نه شدت این ضعفها برام ذره ای هم قابل تصور نبود. خدا رو شکر می کنم که منو لایق این لحظات دونسته.
تمام سعیم رو می کنم که این فاز رو هم تحمل کنم و ازش عبور کنم هرچند سر کار بودن و کار کردن و تهوع دائم یه مقدار آزاردهنده هست، اما چاره ای جز تحمل نیست.کاش این لحظات با اتفاقات خوب و آرامش به سرانجام برسه. خدایا خودت کنارم باش.